Vorige week publiceerde een coalitie van partijen die privacy ondersteunen het ‘Privacy manifest‘ aan het parlement in Nederland. De initiatiefnemers en medeondertekenaars benadrukken de noodzaak om fundamenteel te heroverwegen hoe we dingen doen op het gebied van privacy.
“De Nederlandse ambitie om een digitale koploper te worden, moet ook worden vertaald in wetgeving en voorschriften. Bovendien is het de taak van de overheid om publieke bewustwording te creëren, informatie te verstrekken en een maatschappelijke dialoog te stimuleren. En door actief het aanbod van voldoende digitale alternatieven aan te moedigen, zodat geen burger onbedoeld zijn gegevens hoeft over te dragen.”
Human Rights in Finance.EU is toegelaten als ondertekenaar tot dit Privacymanifest mede te ondertekenen, gezien het werk dat onze oprichter Simon Lelieveldt heeft verricht, zowel zichtbaar als in zijn professionele rol, om juridische maatregelen te gebruiken om een beter respect af te dwingen van autoriteiten en wetshandhavers voor mensenrechten.
In een opdracht voor een klant die zich aan de regels tegen witwassen moest houden, was Simon Lelieveldt de compliance-manager die geconfronteerd werd met het lastige dilemma om de AVG te overtreden om zijn klant in business te houden (aangezien de financiële toezichthouder dreigde het bedrijf te sluiten als een volledig overbodige maatregel niet werd genomen). Met een beroep op de Algemene Verordening Gegevensbescherming kon hij de zaak met spoed snel voorleggen aan de bestuursrechter, wat er uiteindelijk toe leidde dat toezichthouder DNB de eis introk (maar alleen voor dit ene bedrijf, niet voor de hele sector).
Een goed geschreven samenvatting van de zaak is hier te vinden: link. En de bedrijfswebsite is hier te vinden: link, waarin wordt uiteengezet dat het een slechte zaak is dat het tot een rechtszaak moest komen om respect voor mensenrechten af te dwingen. Wetgeving moet op zichzelf consistent en evenredig zijn en mag geen voorafgaande verplichting bevatten om op grote schaal inbreuk te maken op de privacy op basis van het gebrek aan analytische degelijkheid en evenredigheid in het wetgevingsproces.
Dat is nog niet alles
Maar er gebeurt nog veel meer achter de schermen. Het bleek dat de centrale bank gedurende 2 jaar geen eigen privacybeleid had en illegaal persoonlijke gegevens verwerkte van klanten van crypto-bedrijven die onder haar toezicht vielen. Bovendien maakte de centrale bank gebruik van een bitcoin-analysebedrijf met voorwaarden die niet in overeenstemming waren met de AVG en de juridische context van de EU. Dus niet alleen had het geen rechtmatigheid om de gegevens te verwerken, het stuurde ze ook door naar de VS zonder enige kennis van de betrokken gegevenssubjecten.
De bovenstaande ontwikkelingen en de recente veroordeling van de Nederlandse Belastingdienst, een onderdeel van het Ministerie van Financiën, wegens schending van fundamentele mensenrechten, discriminatie op basis van nationaliteit tegen burgers, het blokkeren van hun fondsen en toegang tot rechtbanken gedurende vele jaren, tonen de noodzaak aan voor onze stichting om een stem en een (juridische) kracht te zijn op dit gebied.
HRIF.EU kan niet stil blijven zitten en toezien hoe wetgeving wordt opgesteld die fundamentele mensenrechten openlijk schendt of bedrijven dwingt die rechten te schenden.